ادامه ریشه یابی

راه حل دومی که بعضی دیگه برای عبور از تنهایی و به عبارت دیگه درمان اون به کار میگیرن عزلت و گوشه گیری. این افراد برای اینکه میدونن که در جامعه علی رغم اینکه افراد زیادی دور و برشون حاضر هستن و ممکنه همیشه هم دور و برشون پر از آدم باشه، باز هم انسانهای تنهایی هستن، به علت واقعی نبودن توجه افراد به ایشان و به این علت که فکر میکنن غفلتهایی از این دست نه تنها تنهایی انسان رو به طور واقعی درمان نمیکنه، بلکه موجب میشه انسان از توجه با این واقعیت وجودی خودش غافل بمونه و باعث بشه که تبعات منفی این عدم توجه گریبانگیر او بشه. البته این نظر درسته، ولی روش درمان آن نادرسته. یعنی اینکه زندگی انسان در اجتماع ممکنه باعث غفلت آدم از واقعیت وجودی خودش بشه که این امر میتونه مانع پیشرفتش بشه ولی روش غلبه بر این مشکل این نیست که آدم از اجتماع کنارهگیری کنه و به گوشه ای خلوت پناه ببره. البته نباید فراموش کرد که عزلت نشینی مزایایی هم داره. ولی بهترین راه نیست.