پیش درآمد

بسم الله الرحمن الرحیم

بالاخره بعد از مدت زیادی که با خودم کلنجار میرفتم که وارد دنیای مجازی وب شوم یا نه ،تصمیم گرفتم که صفحه ای برای خودم ایجاد کنم و از آنچه که به آن فکر میکنم بنویسم تا اینکه شاید یک روزنه ای باشد برای پیشرفتم.....

اما دلیل اصلی این که من از دنیای اینترنت خوشم نمی آمد اگرچه درآن حضور داشتم این بود که به نظر من این دنیا همانطور که از اسمش بر می آید دنیایی است که با واقعیت فاصله ای طولانی دارد اگرچه از واقعیت خبر میدهد.

به نظر من دنیایی که هم اکنون ذهن ما را مشغول کرده تنها هدفش این است که مارا مشغول کند وغیر از این چیزی نیست.به سخن شهید آوینی استناد میکنم که سینما و امثال آنرا (که من دنیای وب را هم درآن داخل میدانم)ذاتا غفلت آور دانسته بود وبنا بر همین نظریه است که من میگویم در سینما حتی اگر فیلم صددرصد مذهبی ساخته شود باز هم چیزی به جز غفلت نیست.زیرا فیلم مذهبی تورا با تخیلات یک فرد خوب آشنا خواهد کرد وممکن است سوار بر تخیلات او با انسانهای بینهایت خوب آشنا شوی وشدیدا تحت تاثیر رفتار و سلوک آنها قرار بگیری و در بهترین حالت بگویی به به چه انسانهای خوبی ای کاش که من هم مثل این آدمها میشدم .امابه این علت که تو تنها سوار بر خیالات بوده ای و به عبارت دیگر فیلم فقط توانسته قوه توهم تورا تحت تاثیر قرار دهد بعد از دو سه روز میبینی که همان آدم گذشته ای و هیچ تغییری نکرده ای و تنها چیزی که برایت باقی مانده است این است که چرا وقت خودت را با این چیزها تلف کرده ای ودر این مدت تماما در غفلت به سر برده ای .غفلتی که خیال میکرده ای عین حضور است ولیکن توهم است دیگر بزرگترین گمره کننده بشر.....

اما شاید فکر کنی من از این افکار خودم عدول کرده ام و حال آمده ام تا به قول بعضیها خودم را سرگرم کنم ولی اینطور نیست....وقتهایی است که انسان فکر میکند اگر بتواند بد را از بدتر انتخاب کند...وقتی میبینی که وبلاگها و صفحات وب را مطالبی پر کرده است که نه تنها آدم را غافل میکند بلکه انسان را به بیراهه میکشاند ووقتی میبینی از این طریق میتوانی کسانی را پیدا کنی که تو را درراه رسیدن به آنچه میخواهی بدان برسی کمک کنند ووقتی حرف شهید مطهری در گوش تو طنین انداز میشود که در اسلام هیچ ابزاری باذات مقدس نیست بلکه این هدف استفاده از این ابزار است که معیار تعیین تقدس است ..آنوقت خودت را مکلف میبینی که مطلب بنویسی و مطلب بخوانی ...شاید یک کسی مطلب تو را بخواند وکمی تامل کند که کیستیم و چه میخواهیم و به کجا میرویم وشاید هم کسی به تو بیامزد که معنی بودن من وتو با هم این است که هیچ شویم...والسلام